Święty Jacek urodził się w 1183 r. w miejscowości Kamień na ziemi Opolskiej. O. Stanisław pisze, że Święty pochodził z rodu szlacheckiego i był krewnym biskupa Odrowąża. Również Jan Długosz nazywał Jacka Odrowążem.

Św. Jacek wstąpił do zakonu dominikanów w roku 1220 w grupie pierwszych Polaków, a obłuczyn dokonał osobiście sam św. Dominik. Po odbyciu rocznego nowicjatu został wysłany w roku 1221 do Krakowa, gdzie założył pierwszy dom zakonny swojego zgromadzenia. W latach 1225-1227 św. Jacek założył także misję w Gdańsku, obejmując istniejący do dnia dzisiejszego kościół św. Mikołaja. W roku 1228 Święty uczestniczył w kapitule generalnej zakonu w Paryżu, po której udał się z podróżą misyjną do Kijowa, gdzie prawdopodobnie przebywał aż do roku 1233. W latach 1236-1238 prowadził pracę misyjną w Prusach, gdzie założył dom zakonny zgromadzenia w Królewcu.

Św. Jacek zmarł w 1257 r. w Krakowie, a jego relikwie przechowywane są w tamtejszym kościele oo. Dominikanów prz ul. Stolarskiej 12. Święty został wyniesiony na ołtarze w dn. 17.04.1594 r. przez papieża Klemensa VIII. Wspomnienie św. Jacka obchodzimy w kościele powszechnym w dn. 17 sierpnia.

Święty Jacek założył, oprócz wspomnianych zakonów w Krakowie, Gdańsku, Kijowie i Królewcu, także klasztory oo. dominikanów w Chełmnie, Płocku, Toruniu, a także w Rydze, Dorpacie i prawdopodobnie nawet pod Moskwą. Działalność misyjna Świętego jest więc godna podziwu, a jego osoba już od samej śmierci otoczona była kultem świętości.

Ikonografia najczęściej przedstawia św. Jacka z monstrancją w jednej ręce i figurą Matki Bożej w drugiej. Legenda bowiem głosi, że kiedy Święty musiał uciekać przed Tatarami z Kijowa w 1241 r., wybiegając w popłochu ze świątyni zabrał ze sobą jedynie Najświętszy Sakrament. Gdy opuścił świątynię usłyszał głos Maryi: Jacku, zabierasz Syna, a zostawiasz Matkę?". Święty natychmiast zawrócił i zabrał ze świątyni figurę Najświętszej Maryi Panny, która nagle stała się bardzo lekka. Św. Jacek zaniósł figurę do Krakowa, gdzie w cudowny sposób odzyskała ona swój pierwotny ciężar.